Poëzie
De-kop-van-Jut
Blauwdruifjes op tafel
Kapsels, de een rood, de ander grijs
Koffie of thee, voor Elise?
Want de rest doet er weinig toe, niet Beatrijs?
Wat zal de week ons brengen?
Ruis op de lijn of hier en daar een glimlach?
Stemmen in Amsterdam,
Gaan op bij de Kop-van-Jut
Loop weg van vogels,
Woedende vogels in de tuin
Gouden paden zingen op de tv over het weer
Om maar niet te denken aan mensen onder puin
Aanstormend talent
Op elke hoek van de straat
De dokter droeg vandaag nog een mondkapje
Alsof tekort, angst en paniek maar niet overgaat
Geen Rus die er nog wat van snapt,
Waarom boze moeders hun kinderen overleven
Aardbeving in Moslimlanden
En giro 555 is weer een feit
Hoe wij eergisteren proostten met koffie
Zal ik wel nooit vergeten
“Tot mijn schuld”, prevelde ik door de telefoon
O, o, o. Ik had het kunnen weten
Mijn jonge jaren zijn nu voorbij
Al wat mij rest is as en kots
Om hetgeen ik verloren ben
“Ek zal staan” zong de Zuid-Afrikaanse Rots
Het innerlijk Kind (voor mijn generatiegenoten, onze ouders en voorouders)
Denk maar niet meer aan de weg die je voor je Kind hebt voorbereid
Alles zal weer tot leven komen en weergaloos opbloeien
Laat los, alles wat je verloor en won, tijdens de strijd voor je Kind
Het Kind zal haar weg kennen, als je haar weer terug geeft aan haar Oorsprong, of zo je wil, God.
Koop of doe iets leuks voor jezelf en je Kind vandaag.
Het stukgelopen pad is opnieuw geplaveid met gele tegels van vergiffenis.
Kwetsbaarheid
Een gift waar je nooit om hebt gevraagd
Een vijand bij conflict en innerlijke onrust
Een vriend op een warme dag in augustus
Zalig verlang ik om kwetsbaar te zijn
In de armen van jouw vlees en bloed
Ik ken jou
Jij kent mij
We zullen sterk zijn in de langzame uren van kwetsbaarheid
Ziek (en Corona)
Je wilt het niet zijn
Als je iemand worden wil
En word je toch iemand
Dan loop je toch iets op
Onherroepelijk
Ziek
Van ons zelf
Van onmacht
Van hoogmoed
Van zelfzucht
Of iets dergelijks
Ziek
Van elkaar
Van zoveel overvloed
Van de liefde Gods
Wij wensen elkaar beterschap
Stilte
De stilte is ruim
De stilte is zoet
Zoete stilte ruimt de rommel op
Liefde en schoonheid
Vluchtig is de liefde
Altijd te weinig in een op drift geraakte wereld
Vergankelijk is schoonheid
Aan tijd onderhevig
In een tijdperk vol oppervlakkigheid
In plaats van me te beklagen
Vraag ik me beter af wat blijvend is
Blijvend is de leegte
Vol van belofte
Alles is mogelijk in de leegte
Niets ligt vast
Ruimte is er in de leegte
Voor jonge liefde
En nieuwe schoonheid